Vriendinnen in de mist
“Je hoopt er gewoon zo op! Zo’n nazomer waarop je nog op een terrasje kunt zitten en nog met blote benen. Maar nee hoor.” Een van de vriendinnen deelt haar ongenoegen, terwijl ze met z’n allen voor het raam staan te kijken, waar het uitzicht wordt beperkt door dikke mist.
Een heel andere ervaring
“Ik vind het wel wat hebben zo. Mistdruppels in de spinnenwebben en het licht dat diffuus is. Ja, het is weer tijd om een beetje naar binnen te gaan en ik heb wel weer zin om de kaarsen aan te steken en het gezellig te maken.” Jullie niet dan?
Een van de vriendinnen, Mona, trekt zich terug uit het groepje voor het raam. Pakt een glas rode wijn en kruipt in een makkelijke stoel. Ze ziet op tegen deze tijd van het jaar. Ze voelt de zwaarte van somberheid weer in zichzelf opkomen. Het liefst trekt ze zich terug in haar huis, schuift alle verwachtingen voor zich uit en is al blij als er een dag opzit. Het voelt in haar zoals buiten. Mistig.
Waar vriendinnen voor zijn
Als iedereen zich ook op de banken heeft genesteld, valt de vraag: wat gaan jullie doen nu de zomer voorbij is? Degene met werk roepen in koor: minder hard werken, want de zomer was te kort om bij te tanken. Degenen zonder werk, reageren: naar het uwv, sollicitatiebrieven schrijven en afgewezen worden. Dat klinkt niet fijn nee. Dan maar beter weer naar de sportschool gaan. Ja en de zonnebank niet te vergeten. Het gebabbel zet zich al weer voort.
Mist
Mona zucht en kijkt naar buiten: “Ik zou eigenlijk willen dat de mist optrok in mijzelf’. Iedereen draait naar Mona toe? “Hoezo? Wat heb jij nou eigenlijk te klagen? Man, geld, kinderen, ouders nog, mooi huis, humor.” Als toeschouwer zie je Mona dieper in haar stoel wegzakken. Een van de vriendinnen staat op en gaat op de stoelleuning zitten van Mona. “Vertel eens? Mist in jou? Hoe voelt dat? Hoe komt dat? Wat gebeurt er? Het klinkt of je het leven niet meer ziet zitten.
Mona schrikt. Natuurlijk ziet ze het leven nog wel zitten. Ze begrijpt eigenlijk niet goed wat ze voelt en wat ze denkt. Het overkomt haar gewoon. Het zit in haar lijf en in haar hoofd.
Ze voelt een kus op haar wang, een paar armen om haar heen. Haar glas wijn wordt weer ingeschonken. En er klinkt een welgemeend: “we gaan je helpen jezelf te helpen!”
Ons blog volgen? Klik hier
Leer je eigen stemming te beheren door op een andere manier dan je gewend bent te doen.
Schrijf je in voor de 2-daagse training 13 en 17 oktober
Als Mona voor het raam staat, ziet ze de mist al wat optrekken; je probleem met anderen delen helpt.